Vakantie op Sardinië 3

Vorige week kwam ik met wat Googlen terecht op de site van Sardinia4All. Ze bieden onder andere excursies aan. Een dagtrip varen met een schip genaamd Lady Luna in de Maddalena Archipel. Een groep eilanden ten noorden van Sardinië. De boot vertekt vanuit Palau. Het programma ziet er leuk uit en we gaan het doen, samen met dochter Irene en schoonzoon Stefan die deze week ook bij ons in resort Li Troni bivakkeren. Vandaag is het zo ver.

De boot vertrekt om 10:30 uur. Vanuit ons resort in het een uur rijden volgens Google Maps. Om 09:00 uur rijden we weg. Het is niet druk en even over tien bereiken we Palau. Daar is het druk. Erg druk. We kruipen door de enige winkelstraat naar de haven waar het een redelijke chaos is. Want er liggen heel veel boten en het stratenplan is tamelijk onduidelijk. We zoeken een parkeerplaats maar die vinden we niet zo snel. Bovendien rijden we verkeerd zodat we een nieuw rondje Palau mogen doen. Nergens een parkeerplek. We mogen weer opnieuw door de winkelstraat en besluiten dan om een agent, die het verkeer probeert te regelen, naar een parcheggio te vragen. Hij stuurt ons naar rechts, een straat in vlak bij de haven. De tijd begint serieus te dringen. Olga en Irene besluiten vast uit te stappen en de boot op te zoeken. Die ligt langs Pier 7. Ik zie het bord dat Pier 7 aanduidt en ik brul ze vanuit de auto daar naartoe. Stefan en ik vinden inderdaad een enorm parkeerterrein aan het einde van de straat. Plek zat. De auto raken we nu snel kwijt en dan blijkt de parkeerautomaat een uitdaging. Het ding vergt enige studie en dat is niet fijn als de klok de weinige tijd die we nog hebben wegtikt. Het ding accepteert mijn pinpas. Geregeld. Dan op hoog tempo Pier 7 opzoeken. Als we in de buurt komen staat Olga in de verte bij de loopplank te gebaren dat we vaart moeten maken. Nu wordt het rennen. Bij de loopplank staan twee meisjes die mijn voucher willen zien. Dat kan. Dan afrekenen en we kunnen de boot op. We zijn de laatsten. Direct als we voet aan boord zetten wordt achter ons de loopplank binnengehaald en vertrekt de boot. Het is exact 10:30 uur. We hadden geen minuut later moeten zijn. Je kunt het scherpe timing noemen maar fijn is anders. De les: vertrek ruim op tijd van huis.

De boot zit vol. We lopen heen en weer op zoek naar een vrije zitplaats en dat valt niet mee. Tenslotte vinden we een gaatje benedendeks maar een succes is het niet. We doen het ermee. Een minuut of tien later vindt Stefan ineens wat zitruimte op de voorplecht van het bovendek, pal voor de stuurhut. Dat blijkt een gouden vondst. We hebben hier een prachtig uitzicht in het zonnetje. We installeren ons met badlakens en enkele tassen en de rest van de dag staan we stek niet meer af.

De trip voert ons langs verschillende eilandjes en prachtige baaien. De eerste stop bij een baai is bedoeld om liefhebbers te laten zwemmen. De boot gaat voor vijftien minuten voor anker en er wordt een loopplank gevierd die als duikplank fungeert. Leuk! Het water is turqoise. Zoals je dat alleen op folders ziet maar nu is het echt. Dan verder varen naar een andere baai waar de boot aanmeert bij een rotspartij waarachter we het prachtige zandstrand op kunnen om te zwemmen en te zonnen. Omdat onze Koninklijke Loge ver weg is van de loopplank stappen we als laatsten van de boot. We wandelen naar een prachtig idyllisch spierwit zandstrand. Zo’n strand dat je ook op de Seychellen vindt, bijvoorbeeld. Romantischer kan het niet worden. Voorzichtig zetten we onze voeten neer tussen de badlakens van de enkele honderden andere zonaanbidders die zich op hetzelfde strandje al gedrapeerd hebben en hutje aan mutje liggen. Want onze boot is niet de enige die hier heeft aangemeerd. Er liggen ook nog twee anderen. Da’s een beetje jammer want het verstoort het romantische beeld van zojuist. Immers, een uur lang de bilspleet van de buurman bestuderen die een meter verder ligt is slecht voor de spijsvertering. We lopen dus vijftig meer verder naar een tweede strandje en daar hebben we alle ruimte. We zwemmen wat. Het water is heerlijk.

Het patroon herhaalt zich nog een paar keer. Aanmeren, plekje zoeken, zonnen en zwemmen. De baaien zijn schitterend. Zwemmen in een azuurblauwe zee is een feestje. Aan boord krijgen we een eenvoudige lunch. Geen klachten over. De bemanning is vriendelijk en doet zijn best om het ons naar de zin te maken. Een aardige meid geeft uitleg over de bezienswaardigheden in drie talen maar omdat we op de voorplecht zitten waait het geluid weg en verstaan we er weinig van. Is dat erg? Welnee. Ergens in de loop van de middag schopt Irene een blikje Cola omver. Nooit geweten dat dat spul zo snel heen en weer vliegt over het dek van een varende boot die op de golven stampt. Stefan haalt een prop papier om het op te deppen want we geven Irene geen toestemming om haar badlaken erop te gooien. Zonde van dat laken. Maar dan komt de gids ineens met een mop aanlopen. Lachend maakt ze het schoon en we dollen wat. Prima meid!

Tenslotte meert de boot af aan de kade van La Maddalena op Isola Maddalena, het grootste en het enige bewoonde eiland van de archipel. We lopen door de historische straatjes, doen een ijsje en een terrasje voor een bak koffie die wordt gebracht door alweer een vriendelijk dame die goed Engels spreekt. De laatste vaartocht gaat terug naar Palau waar we rond 17:30 uur aankomen. Dan nog een uurtje terugrijden naar ons resort. We hebben een geweldige dag gehad.