Rondje Duitsland – dag 3

Rob en ik delen de kamer in ons gelegenheidshotel waar we zijn neergestreken uit nood, eigenlijk. Cor rammelt aan de deur. “Acht uur!” brult Cor. “Ontbijt!”. Rob en ik schrikken wakker en we gaan aan de slag met de verplichte ochtendrituelen. We kunnen niet onbeperkt in deze hut in Niederweimar (zo heet het gat) blijven terwijl Rob aan de slag gaat met de ANWB. Ontbijt, afrekenen en opladen. Rob heeft gisteren net buiten het dorp een grote auto- en motordealer gevonden. Daar rijden we heen. Parkeren en naar binnen. Rob legt de situatie uit. “Zwei Täge”, is het antwoord. Juist. Dan vraagt de receptionist om wat voor merk het eigenlijk gaat. “Triumph”, zegt Rob. De man verschiet van kleur. De dealer doet alleen Suzuki en Yamaha. Oeioeioei, dan moeten de onderdelen besteld worden, duurt minstens een week. Welke idioot rijdt er nou op die dertien-in-een-dozijn-flutjapanners! Triumph, dat heeft tenmiste karakter. Zo’n dynamootje, who gives a fuck. Nou…..

Rob kan van de ANWB een huurauto krijgen, weer terug te brengen gewoon in Nederland in de buurt van zijn woonplaats. Een prima aanbod! Rob gaat ervoor. Strak plan. Kan hij ook meteen al zijn bagage meenemen. En eenmaal thuis kan hij met een aanhanger de brommer ophalen bij deze dealer. Zo ver is het namelijk niet. En dan thuis zelf repareren. Het betekent ook dat Cor, Fred en ik gewoon de vakantie kunnen vervolgen maar dat loopt anders. De vakantieweek ligt Cor een tikkie zwaar op de maag vanwege drukte op het werk. Hij gaat liever naar huis. De lol is er nu toch ook vanaf. Fred gaat liever ook naar huis. Ik niet. Ik heb deze week gereserveerd om leuke dingen te doen. Als motorrijder. Het wegvallen van Rob is vervelend maar zijn sores is netjes opgelost. Dat is het belangrijkste. Wat mij betreft geen reden om de hele vakantie te skippen.

En dus mag ik het weer alleen doen. Dat ben ik gewend en het heeft ook voordelen. Tien uur in de ochtend op het parkeerterrein van de dealer. Ik geef de mannen een hand, wens ze succes, stap op de brommer en draai de neus richting het zuiden. Een streep gas en ik mag mijn eigen plan weer trekken. Ik vraag de TomTom een kronkelroute richting het Zwarte Woud, driehonderdvijftig kilometer omlaag. Dat gebied ken ik inmiddels vrij behoorlijk en ik vind het er prettig. Als de zon schijnt tenminste. De TomTom maakt er opnieuw wat moois van. Prachtige natuur, mooie slingerwegen, het eerder aangetrokken doorwaaijasje is te koud in de dalen onder de bomen in de schaduw, dus ik doe weer mijn leren motorjack. Dan verlaat ik de wouden en draai ik stedelijk gebied in. Da’s volkomen ruk. En bloedheet. Stoplichten, heel veel stoplichten. Bah. Ik sta te wachten vlak achter een smerig busje voor een rood licht. Dan zie ik door de vieze achterraampjes ineens drie gezichten die me wezenloos aanstaren. Een lege, holle blik. Geen Duitsers, duidelijk niet. Dan zie ik achter de drie gezichten ineens nog een paar hoofden. Eén van de mensen houdt de achterdeur op een kier met zijn hand. Er komt me een smerige meur tegemoet. Ik denk, een mensensmokkelaar met zijn handelswaar? Asielzoekers? Ik weet het niet maar het houdt me bezig. Het licht gaat op groen en ik rijd eromheen. Het is een rare wereld.

Vervelend, die drukte. Dan maar de autobahn op, de A5. Meters maken. Dat lukt goed maar ook op de autobahn is het retedruk. Na zestig kilometer ben ik het zat en pak een willekeurige afslag naar het binnenland. Beter. Tenslotte bereik ik de eerste uitlopers van het Zwarte Woud. En al snel krijg ik datgene dat me eraan herinnert waarom motorrijden zo leuk is. Bochten in allerlei vormen en maten, kappen en draaien, gasgeven en remmen, kijken en lijnen kiezen. Eén met een motorblok met honderddertig paardenkrachten, twee wielen en een stuur. Een berg geweld waar ik de baas over mag spelen. Geweldig. Als het droog is. En ik denk niet meer aan de mensen in het busje. Ik heb ook mijn fouten. Hou op, schei uit!

Vijf uur ‘s-middags. Ik zit in Baiersbronn in het Zwarte Woud in hotel Falken. Daar heb ik eerder gezeten samen met Arco en Bart toen we een paar jaar geleden via MoorMotor het Zwarte Woud deden. De tent is me toen bevallen en ik heb er nu twee nachten geboekt. Vanavond fabriek ik op de tablet wat leuks om te rijden en dan kan ik morgen los zonder die baal achterop.

En dan zie ik wel verder.

Alle berichten Rondje Duitsland

• Rondje Duitsland – dag 1 22-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 2 24-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 3 25-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 4 26-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 5 27-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 6 28-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 7 29-7-2016
• Rondje Duitsland – foto’s 31-7-2016
• Rondje Duitsland – dag 8 31-7-2016