Opnieuw die Alpen! Dag 6

Het doel van vandaag is de Mont Ventoux. Een maanlandschap zeggen velen. Dat klopt. Het ziet er raar uit, die enorme berg kiezelstenen. Twee jaar terug was ik er ook maar toen was het steenkoud boven. Maar eerst moeten we langs de Lac du Verdon. De weg erheen is leuk rijden. En, het wordt vervelend, alleen maar bochten rijden. Gadver. Tot we op zeker moment het meer zien, van bovenaf, als we de kloof uitkomen. Prachtig. Als we dichterbij komen zien we dat het druk op het water is. Veel kano’s. Ik kijk nog eens goed. Is dat niet…jawel, dat is hem. Denk ik. De kano waar Ollie en ik vijfendertig jaar geleden mee vooruit probeerden te komen. Wat dus niet lukte zodat ik op mijn kloten kreeg van Olga. We eindigden bijna bij een advocaat. Het was een kutkano. Of het kwam omdat ik niet kan kanoën. Ik geef het toe. Olga wel. Die gaat als een speer in een kano. Waarom die er nooit mee naar de Olympische Spelen is gegaan, we zullen het nooit weten. Kijk, hang er een honderdtachtig pk Yamaha in-board in en ik weet er raad mee. Maar die bestonden toen nog niet.

Het is een aardige slok water, dat Lac du Verdon, maar dan draaien we toch eindelijk het binnenland in op weg naar de Ventoux. De route gaat over binnenwegen. En dan bedoel ik ook Binnenwegen. We belanden opnieuw in the middle of nowhere. Maar het grote voordeel: rust. Eindeloze rust. Ergens, op een hoek, zien we een terrasje en we strijken neer. De aardige eigenaar komt meteen een praatje maken, in een beetje Engels. Hij probeert het echt en dat is heel wat voor een Fransman. Of we willen eten. “Non”, antwoord ik, we hebben alleen dorst. Geen probleem. Dan valt mijn oog op de menukaart waar een kaasplankje tussen staat. Of we alleen dat kunnen krijgen. Dat kan. Twee plankjes want één plankje lukt zonder vergrootglas niet. Heerlijk. Kaasjes uit de streek. Met een stukje stokbrood is het genieten. Tot we bij het afrekenen zestien euries mogen aftikken voor de twee plankies. En dan komt de drank er nog bij. Sodemieter. Afzetter. Voor die prijs heb ik thuis een hele kilo.

De Mont Ventoux is al van ver te zien. De aanloop naar de top gaat eerst door een bos. Een mooie weg waar geen eind aan lijkt te komen. Veel fietsers. Dan, eindelijk, draaien we het bos uit en komen we boven de boomgrens. Dan begint dat genoemde maanlandschap en rijdt je alleen tussen onafzienbare velden met stenen. Bovenop is het druk met auto’s. Niet koud. Fred was er nog niet eerder geweest en kijkt zijn ogen uit. Want vanaf de top kijk je honderden kilometers ver de wereld in. Natuurlijk is het heiig zoals meestal in de zomer. In het voorjaar is het vaak echt helder en dan is het uitzicht nog mooier. We dalen weer af en dat is een feest voor mij en mijn KTM. Een prachtige brede weg die goed te overzien is met mooie lange bochten. Het beetje blik dat in de weg rijdt is geen probleem. Met die ruimte ben ik erlangs voor ze met hun ogen kunnen knipperen.

Vanaf de Ventoux is het stadje Malaucene dichtbij en dat is het geplande eindpunt. Er zitten wat hotelletjes maar het stelt niks voor en in het drukke centrum bovendien. Het is ook nog vroeg: pas half drie. Te vroeg om nu al een hotel in te duiken. We besluiten om door te rijden en uit te kijken naar iets onderweg. Dat komen we dan vervolgens natuurlijk nauwelijks meer tegen. Dat zal je altijd zien. En het is heet met temperaturen tegen de veertig graden. We passeren een MacDonalds. Daar ben ik geen fan van maar ze hebben altijd airco en vast wel Ice-Tea. We draaien om, parkeren en we stappen de hut in en dat is inderdaad een verademing. Eindelijk wat afkoeling. We overleggen wat wijsheid is en we vinden via Booking.com een hut vlakbij Gap. Dat ligt noordelijk, dus goed en we besluiten om daarheen te kachelen maar dat betekent wel weer hondertwintig kilometer sturen. We gaan ervoor. De weg erheen slingert door kloven en is prachtig. Maar we komen geen hotels tegen. Dan zie ik ineens een bordje waar Gites op staat. Is dat niet een B&B? We rijden er naartoe. Een boerderij. Ik loop rond maar niemand te zien. Op een grasveldje achter de boerderij zie ik een gezin met kinderen maar om die nou lastig te vallen? Net als we besluiten om weer te vertrekken komt een vrouw aangehold. Nee, geen plaats, maar een Gites is nooit voor één nacht, legt ze uit in het Engels. Daarvoor kan je bij een Chambre d’Hotes terecht. Maar die zien we even niet. Dan noemt ze een dorpje dichtbij waar een Tourist Office zit. Wij erheen en inderdaad, we vinden het ding. Een ontzettend aardige meid die met een beetje Engels enorm haar best doet om ons te helpen. Ze belt wat tenten in de directe omgeving. Alles zit vol maar uiteindelijk lukt het. Een Auberge op vijftien kilometer afstand heeft een kamer vrij. Rijden.

De Auberge zit in een gat. Een kerk, een kroeg en een rotbocht. Maar dan zonder die kerk. Zo klein is het gehucht. En dan dus die auberge. Het gat heet L’Epine. We vinden het, een aardige dame heet ons welkom en ze toont ons de kamer. Die auberge, dat geloof je niet. Een hagelnieuwe designtent waar Jan des Bouvrie jaloers op zou zijn. De kamer, we hebben hem nog niet eerder zo luxe gehad. We vinden het top. Alleen L’Epine zelf…je gaat er niet eens wandelen. Want waar moet je heen? Er is niks. En dan bedoel ik ook echt niks. Je zou er nog niet dood gevonden willen worden. Maar, wat geeft het. Tot zojuist die aardige dame ons komt vertellen dat het restaurant volgeboekt is. we kunnen dus niet eten. We kunnen wel naar een restaurantje vijf kilometer verderop. Fijn. Met een stuk of zes biertjes in je kraag weer op de brommer klimmen. Dat gaan we dus niet doen en ik neem er geen genoegen mee. Na wat heen en weer praten blijkt dat ze wel een tafel heeft maar niet voldoende vlees en dergelijke. Dat is op reservering ingekocht. Ik vraag of ze dan iets met brood, kaas en ham of zoiets kan regelen. Dat kan ze. Fijn. Het zal me verder jeuken, als we maar iets te eten krijgen. Achteraf bekeken hadden we beter door kunnen rijden, naar Gap. Een grote plaats met mogelijkheden zat. Maar dat is achteraf. Van achteren kijk je een koe in z’n reet.

Alle berichten Rondje Alpen

• Opnieuw die Alpen! Dag 1 29-7-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 2 30-7-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 3 31-7-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 4 1-8-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 5 2-8-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 6 3-8-2017
• Opnieuw die Alpen! Dag 7 4-8-2017