Naar de KTM Moto Hall (2)
Zondag. We rijden van Winterberg naar Miesitz en dat is een eindje gummen, om het voorzichtig te stellen. Qua kilometers, een ruime driehonderd, niet zo bijzonder maar we doen het helemaal binnendoor. We rijden met z’n vijven en we doen de voorrijder op toerbeurt. Gisteren mocht Adrie de honneurs waarnemen, vandaag is Harrie de klos. Maar Harrie weet van wanten en stuurt prettig. En, zoals ik gisteren al merkte, hebben die Achterhoekers peper in hun reet, want ook Harrie bonkt lekker door. We doen soms een gezapige honderdtwintig km/u door bossen, dalen en binnenwegen. Koos Spee zou ons op het matje geroepen hebben, ware het niet dat Ome Koos niet meer in functie is. Ik volg gedwee. We doorkruisen Duitsland van West naar Oost en buitengewoon spannend is dat niet. Veel, heel veel dorpjes, rijgen zich aaneen tot een lint waar we soms wat moe van worden. Want we houden ons wel aan de maximum snelheid. In die dorpjes dan. Gelukkig werkt het weer mee want het is ronduit heet. Op zeker moment zien we een bord langs de weg dat het voormalige IJzeren Gordijn markeert. We rijden dus de eveneens voormalige DDR in. Ik kijk nieuwsgierig om mee heen. Maar van de grijze triestheid van de DDR met zijn woonkazernes is weinig over. En ook de wegen zijn opgeknapt. De meeste dan.
We worden ook geconfronteerd met wegopbrekingen. Dat is onhandig want het maakt dat we ons soms de tandjes zoeken naar een bruikbare Umleitung. Nee, die staan niet altijd met bordjes aangegeven. Hier en daar lossen we het op door simpelweg de borden te negeren en over de net gestorte grindweg te pruttelen, al slalommend tussen de werklui door. Maar als we complete hekken tegenkomen, of zelfs een brug die verdwenen is omdat de nicht van Honecker besloten heeft een nieuwe neer te leggen, dan wordt het lastig. Met geduld en gezond verstand vinden we toch oplossingen. Alleen komt dan de bekende tegenstelling Garmin versus TomTom om de hoek kijken. Allebei rekenen ze keurig routes uit, maar ze doen het allebei anders. Je hoeft de forums op Internet over dit onderwerp maar door te lezen om tot de ontdekking te komen dat mensen hierover hele veldslagen uitvechten. “Je moet naar links!”. “Nietes, de mijne zegt rechts!”. Ook wij trappen er helaas, tegen beter weten, in. Mijn TomTom heeft een route naar de eindbestemming gevonden op vijftig minuten rijden en om deze reden rijd ik even voorop, maar de Garmin van JP heeft een andere oplossing. JP gebaart en we draaien de andere kant op. We komen er maar het levert ons een extra reistijd van een half uur op. Ik ben even minder blij. Een glas bier bij aankomst doet dan weer wonderen. En ach, we komen om te rijden, toch?
Voor veel mede-reisgenoten blijkt de rit naar Miesitz een lastige opgave. Want die zijn vertrokken vanuit Venlo. Het originele door Horizon Reizen geplande startpunt. En dat is een serieus grotere afstand. Acht mensen arriveren pas rond de klok van negen uur ‘s-avonds, als het al donker is. Voor hen staat een verlaat diner klaar. De parkeerplaats staat nu gevuld met twintig KTM’s, in allerlei varianten. Dat is toch wel een stoer gezicht. Heel laat wordt het niet. De mensen zijn duidelijk moe.
Morgen naar Oostenrijk, naar Ried im Innkreis. Waar we het volgende hotel hebben. We zullen hier twee nachten blijven. En vanuit hier mogen we eindelijk naar die Moto Hall. Ik kan niet wachten!
