Met de Halftieners naar het Sauerland (3)

Maandag
Vandaag terug naar huis. Ontbijt (uiteraard), spullen inpakken (uiteraard) en afrekenen (liever niet maar we zijn nette jongens). En dan op pad. Ik heb geen route maar Harrie wel. Dus neemt Harrie de kop. Maar lastig, dat navigeren met zo’n oude Garmin en dus krijgen we een sightseeing Winterberg. Leuk! Zo zien we nog eens wat! Tenslotte ontdekken we de juiste aansluiting en kunnen we het dorp verlaten. We treffen prima weer. Warmer dan gisteren en een zonnetje. Feitelijk hebben we enorm mazzel met het weer want de vooruitzichten vorige week waren droevig. We krijgen waar we recht op hebben zullen we maar denken.

Met Harrie op de bok weet je zeker: dat wordt werken geblazen. Harrie houdt van opschieten. Dat geneuzel met die groene weiden, boompjes, beekjes, bloemetjes en vogeltjes…opzouten! Als je wilt weten hoe de omgeving eruit ziet kijk je maar op Google Earth. Dat is Harrie. Meestal vinden wij dat niet erg. En als rechtgeaarde KTM-piloten (Ready To Race) is het ook best lastig om je in het Sauerland keurig aan de regels te houden. Met dat strakke asfalt en die slingerwegen. Ik rijd derde en zie met regelmaat twee brullende KTM’s vertrekken. Met honderdvijfenzeventig pk is het niet heel moeilijk om netjes aan te sluiten. Dus hoef ik niet in de spiegels te kijken of Rob en Adrie het kunnen meetrekken. Ik weet: die zitten er gewoon een paar meter achter. Ik weet ook dat er veel motorrijders zijn die niet blij worden van dergelijk gedrag. Helemaal ongelijk geven kan ik ze niet. Laten we het erop houden dat wij nou eenmaal een stel kwajongens zijn die graag een stukje stevig sturen. Wat scheelt is dat we gewoon onze standaard uitlaten hebben met de DB-killer erin, dat we netjes rekening houden met andere weggebruikers en rustig door de dorpjes pruttelen. Daarbuiten, als we zien dat het kan…tsja. Bloed dat kruipt…

Bij een stoplicht ontdekt Willem dat Harrie’s zijkoffer niet goed zit. We parkeren bij een pomp om het probleempje te fixen maar dat lukt niet. De sluiting van de koffer is kaduuk. Dat betekent dat er een risico is dat de koffer eraf vliegt. Dat willen we liever niet. Ik heb het een keer eerder meegemaakt. Koffers die spontaan open sprongen en de inhoud over straat vloog. Wij, die erachter reden, konden ternauwernood de rondvliegende onderbroeken ontwijken. Het is dat ze gewassen waren. Tenslotte lossen we het probleem op met een paar flinke stukken ducktape. En doorrrrr…..

Ik had het op internet al gelezen: stukken weg in Duitsland met een snelheidsbeperking uitsluitend voor motorrijders. Die mogen maximaal zeventig terwijl automobilisten honderd mogen aanhouden. Eigenaardig. Is dat veilig? Inderdaad treffen wij ook zo’n stuk. Een prachtige, brede, overzichtelijke weg met heel lange bochten waar geen einde aan lijkt te komen. Aan het begin staan grote waarschuwingsborden, speciaal voor motorrijders en de toegestane snelheid is voor ons inderdaad de genoemde zeventig kilometer. Maar Harrie rijdt voorop. En Harrie… Het credo is “samen uit, samen thuis” en dus wil ik netjes aansluiten. Sociaal. Zo ben ik. Ik geef een beetje gas bij en trek de KTM omlaag. Harrie verdwijnt in de verte en dus moet er nog een beetje gas bij. En nog een beetje. Dan nog maar een beetje. De hellingshoek is nu toch wel stevig. De KTM? Die geeft geen krimp. Die is gemaakt voor dit werk. Harrie komt weer in beeld. Gezellig. Dan flitst er weer zo’n bord voorbij. Zeventig? Ik kijk niet naar de teller. Gevaarlijk. Ik moet op de weg letten. Dat heb ik ooit zo geleerd van mijn instructeur. Zeventig? Euhhh…. Dan draait de bocht de andere kant op. En weer de andere kant op… Ik moet bekennen: geweldig! Net de achtbaan in de kermis. Net zo leuk als Assen maar dat is duurder. Tenminste, als er hier geen flitsers langs de weg staan. Die staan er niet. Dat had de overheid beter kunnen doen. Effectiever dan zo’n bord.

Aan al het goede komt een eind. Zo ook aan dit lange weekend. Net over de grens, als we stoppen bij een benzinepomp, zeg ik de mannen gedag. Zij moeten naar de Achterhoek, waar we eigenlijk al zijn. Ik moet nog anderhalf uur verder. Wij hebben genoten. Het weekend was top. Jammer van de zijkoffer. En nu? plannen maken voor de volgende trip. Zo’n KTM moet kilometers maken. Zonde om zo’n ding te laten oxideren in een garage.