Met 13 KTM’s naar Malden
“Môgge pa!”. “Hoi Steef”. Zoon Steven stapt de kamer in met helm en handschoenen. Zijn brommer staat bij ons in de schuur. Want waar hij woont wordt er nog weleens wat gejat. “Wat zijn de plannen jongen?”, vraag ik. “Oh ik ga met een paar jongens naar Malden. De KTM-importeur houdt een open dag”. “Geinig! Mag ik mee?”. “Nou? Vooruit! Ik heb een seniorenpas” grapt Steven. Een half uur later rijden we naar Goedhart in Bodegraven. Blijkbaar is dat het eerste verzamelpunt. Daar aangekomen blijkt “een paar jongens” een groep van acht man die allemaal KTM Superdukes rijden. Er zitten exemplaren tussen die uitsluitend uit carbon bestaan. Er is flink met geld gesmeten. Da’s duidelijk. Mooi spul!
Starten. Maar er ontstaat lichte paniek. “Waar ligt Malden?”. “Ergens bij Nijmegen geloof ik”. “Hoe komen we daar? Wie heeft er een route”. “Ik niet”. “Ik ook niet”. “Eeuhhhhh…..”. Ik blijk de enige met een Garmin op het stuur. “Ik heb een route”, meld ik. “Nou, dan rij jij voorop!” volgt meteen het laconieke antwoord. Geen punt. Voorop rijden heb ik door de jaren heen al zo vaak gedaan. “Pa! We moeten eerst naar Meerkerk”, roept Steven. “Daar staan nog een paar jongens’. Ook goed. Ik had eerder van Steven begrepen dat deze knapen van stuntwerk houden. En nogal doorrijden. Dat lukt mij ook en dus houd ik een tempo dat Koos Spee niet leuk vindt maar dat nog net geen reden is om rijbewijzen in te vorderen. In mijn spiegels houd ik de groep achter me in de gaten. Zwaan, kleef aan. Top! Van de A12 naar de A2 en dan maak ik een fout en mis de afslag naar de A27. Dan maar bij Zijderveld eraf. Vanaf hier laat ik de Garmin binnendoor herberekenen. Het leidt tot een grappig toertje dwars door de polder. Meerkerk veranderd in de Mac Donalds Meerkerk naast de A27 en daar sluiten nog vijf jongens op KTM’s aan.
Overleg. Binnendoor naar Malden of over de snelweg? Mijn Garmin rekent anderhalf uur binnendoor. De mannen vinden het prima. Op pad. We treffen een pontje en die ligt aan de overkant. Wachten. Maar dertien KTM Superdukes trekt bekijks. Mensen komen kijken, maken een praatje, stellen vragen. Zo’n groep dezelfde brommers op de pont is ook een mooi gezicht. Ik vermaak me opperbest. Aardige mannen. Het weer zit ook mee..Droog en een zonnetje. We belanden op de Waaldijk. Da’s een mooi ding. Voor een KTM. Onwillekeurig draai ik het tempo omhoog. Dat gaat vanzelf als je zulke mooie lange slingers ziet. Gelukkig is er verder nauwelijks verkeer. In mijn spiegels zie ik een lang lint aan LED-lampen van KTM’s. Mooi! Jammer dan weer van al die drempels, maar helemaal onbegrijpelijk is het niet. Op een motor heb je er weinig last van als je even gaat staan en de motor het werk laat doen. Op een binnenweg passeer ik een Volkswagen Golf. Mike, een goede vriend van Steven, komt meteen mee. Maar het ding is opgevoerd en op het moment dat ik ernaast zit geeft meneer vol gas. Da’s niet aardig. De KTM kan het makkelijk hebben maar de verkeersdrempel die erop volgt lanceert me steviger dan ik leuk vind en ik moet even de zeilen bijzetten. Mike krijgt het ding ook om z’n oren. Hij komt naast me rijden en hij ligt in een deuk. Tsja. Golfjes. Het zou verboden moeten worden.
In Malden zoeken we de KTM-importeur op. Er staan pakweg vijfentwintig motoren voor de deur dus druk is het niet. Maar de binnenkomst van onze groep baart enig opzien. Alles wat aan mensen binnen stond komt naar buiten. Verder valt er niet veel te vertellen. De mensen van de importeur zijn vriendelijk, hebben keurig broodjes, snacks en drankjes geregeld en tonen ons trots het nieuwe pand. We bekijken de gloednieuwe 1290 Super Adventure die op een werkbank staat als studieobject voor monteurs. Een gaaf ding. En dan komt het moment om weer te vertrekken. Steven, Mike en ik doen gezamenlijk de snelweg. De lange, saaie, ongezellige A15. Het klaverblad Gorinchem is een leuk intermezzo. Je kunt op het ding urenlang rondjes rijden. Wij rijden het ding twee keer rond en ik laat de tweede keer Mike zien hoe dat gaat als je er echt voor gaat zitten. Steven is inmiddels door naar de benzinepomp die er vlakbij ligt. Tenslotte, omdat we toch aan het sturen zijn, nemen we bij Ridderkerk ook nog even de bochtencombinatie van de Ridderster mee. Toegegeven, het komt niet in de buurt van de Franse Alpen of de Pyreneeën maar nood breekt wet.
En dan weer thuis. Een mooie ervaring rijker.
