KTM’s eerste grote beurt

De brommer is ruim een jaar oud. Hij dateert van maart 2017. En nu noteert ie eenendertigduizend kilometer en mag hij met de billen bloot. Een dure, zo’n beurt. Kleppen stellen, zo schrijft het boekje voor. En zo’n boekje heeft altijd gelijk. Zeker als de brommer nog in z’n garantieperiode zit. Dus op naar Wormerveer. Waarom helemaal daar? Zal je je afvragen? Omdat ik het ding bij André Verpalen kocht. En Verpalen gold als de KTM-specialist van Nederland. Ik vind het prettig als mijn brommers in de beste handen zijn. Inderdaad, gold, want André is ermee gestopt. Met KTM dan. Omdat KTM ook het merk Husqvarna gekocht heeft en alle KTM-dealers vriendelijk doch dringend worden verzocht die dingen ook in de showroom te zetten. André, als kleine dealer, had hier geen zin in en heeft de pijp aan Maarten gegeven. Motoport Wormerveer heeft het dealerschap overgenomen evenals Verpalen’s KTM-monteur René. En René kent het klappen van de KTM-zweep. En zo stond ik vanmorgen vroeg dus in Wormerveer. Met mijn KTM Superduke GT.

Het zijn plezierige mensen bij Motoport Wormerveer. René stelt me even voor aan de jongens rond de koffietafel en laat me zijn werkplek zien. Tijdelijk nog even in een hoek achteraf maar daar komt snel verandering in. Wormerveer gaat de werkplaats verbouwen, zo legt René me uit. Zodat alle monteurs bij elkaar in dezelfde ruimte staan. Lijkt mij prima. We praten even, René gaat aan de slag en ik plof neer in de genoemde koffiehoek. Er liggen kranten klaar, er is gratis koffie en er ligt een schitterend boek over het leven van Giacomo Agostini met prachtige foto’s. Wie? Ago! Een Italiaans motorrace-icoon uit de tijd dat ik leerde brommerrijden. Inderdaad, da’s lang geleden. Ago reed op MV-Agusta en Ago was de beste. Ik heb hem op Assen zien rijden. Eind zeventiger jaren van de vorige eeuw. Prachtig. Motoport Wormerveer doet ook MV-Agusta. Dat verklaart het boek denk ik. Bloedmooie machines, die MV’s. Als ze tenminste heelblijven, wat een dingetje is, en als er onderdelen te krijgen zijn, wat ook een dingetje is.

Na mijn tweede bak koffie tikt Simon, de eigenaar van Wormerveer, me op mijn schouder. Of ik zin heb om een proefrit te maken op één van zijn demo’s. Het is immers een lange dag voor mij bij Wormerveer. Natuurlijk heb ik dat! Graag zelfs. Waarop wil Simon mij wegsturen? Op een BMW GS1200. Het nieuwste type met alles erop en eraan. Want Wormerveer is óók dealer van BMW. Dat maakt dat ik in de lach schiet. Mijn motormaten en ik hebben er met enige regelmaat lol in om die GS’en af te zeiken. Da’s natuurlijk kinderachtig maar hé, niemand is perfect! Waarom wij dat doen? Niet omdat ze niet goed zouden zijn. Er mankeert helemaal niks aan een GS. BMW weet heel goed hoe ze brommers moeten bouwen. Omdat ze lelijk zijn dan? Da’s onzin. Smaken verschillen en over smaak valt niet te twisten. Wat dan wèl? Simpel: omdat er zo véél van zijn. Zeven op de tien mensen die motor gaan rijden en een brommer willen denken maar één type: de GS. Dat vind ik fantasieloos. En saai. Bezoek een willekeurig motorevenement, kijk op de parkeerplaats en ga ze tellen. Hopeloos. Een GS is eenheidsworst. Maar ook heel knap van BMW om dit voor elkaar te krijgen. En niet zonder reden want een GS staat heel vaak bovenaan de rijtesten in de diverse vakbladen. Het is gewoon een heel goed apparaat! Des te meer reden om er eens op te gaan rijden. Dan weet ik tenminste waar ik over praat. Ik mag van Simon zo’n twee uur wegblijven. Sympathiek.

Ik draai de straat uit op de GS. Eerste indruk? Groot! Ik voel me een kapitein op een vliegdekschip. Rechtop zittend, stuur hoger dan mijn Superduke, prachtige cockpit met dat TFT-scherm. Windscherm dat me prima uit de wind houd. Tweede indruk? Comfortabel! Zadel voelt prettig. De GS rijdt als een locomotief op rails. Stabiel. Als een rots in de branding. Typisch een motor waarmee je in één keer naar de Cote d’Azur rijdt zonder te stoppen. Het is daar kutweer overigens. Je kan beter naar Scandinavië rijden. Daar schijnt de zon. Derde indruk? Hij reageert minder alert op het gas dan mijn KTM. Maar dat is geen eerlijke vergelijking. De KTM is met honderdvijfenzeventig pk en honderdveertig Nm koppel veel sterker dan de GS. Ik stuur de snelweg af en zie een mooie kniebocht aankomen. Leuk! Ik taxeer even, kies een snelheid waarvan ik weet dat dat moet kunnen, gooi het ding de bocht in…en schrik me de kolere! Want ik voel niet wat de GS doet! De bocht is piece of cake voor de brommer. Hij loopt er strak doorheen. Maar het voelt alsof ik op een vliegend tapijt zit. De feedback is nul en dat vind ik tamelijk klote. Want ik moet er maar op vertrouwen dat het goed gaat als ik serieus ga sturen. Als er ergens rommel op de weg ligt en de brommer gaat schuiven? Voel ik dat dan? De KTM communiceert perfect wat er gebeurt. Dat geeft vertrouwen. Op de GS heb ik dat vertrouwen op dit moment niet. Niet fijn.

Mijn vaste bandenboer, Frank Switser, heeft zijn werkplaats in Purmerend. Dat is in de buurt en ik besluit even snel een bezoekje te brengen. Frank kijkt verbaasd naar de GS. “Waar zit jij nou op?”, is het welkomstwoord. Ik leg het uit en meld mijn ervaring met het vliegend tapijt. “Komt door die Cantilever vering”, meldt Frank. “Kwestie van wennen”. Aha. Zo leer je nog eens wat. De conclusie is voor mij duidelijk. Ik heb geen zin om eraan te wennen. De GS is in veel opzichten een geweldig ding maar als ik niet kan voelen wat er gebeurt onder de wielen ben ik er klaar mee. De GS is een goede keuze voor de groottoeristen onder ons. Maar als je sportiever wilt en graag af en toe de hele band gebruikt onder geschikte omstandigheden dan zou ik naar wat anders kijken. Nee, dat hoeft niet persé KTM te zijn.

Ik rijd de GS terug naar Wormerveer en bedank Simon voor de proefrit. Ik waardeer het zeer. Inmiddels is René een heel stuk opgeschoten met de grote beurt van mijn KTM. Van de acht kleppen moeten er twee gesteld worden. Prima. René rond vakkundig de klus af. Afrekenen. De KTM staat klaar. Inruilen? Ik pieker er niet over. Voor wat dan? Aanstaande zaterdag ga ik een begin maken met de volgende dertigduizend kilometer. Want opnieuw een weekje vakantie. Een tennisweek. In het Sauerland. In een luxe vijfsterrentent. En daar ga ik op de brommer naartoe. Heerlijk.

Mocht je op zoek zijn naar een plezierige motorzaak? Ga gerust bij Motoport Wormerveer kijken! Prima volk! En ze hebben nu dus ook KTM. En een deskundige monteur die er alles van weet. Da’s een pré.