Elektrieke motorfietsen

Tot gisteren had ik daar dus helemaal niks mee. Een motor is emotie. Het geluid van één of meerdere cylinders en zuigers, jankend, dreunend, blèrend, gillend, als de eigenaar aan de kraan staat te draaien, dat is pure emotie. Kippevel. Vervang dat door het gezoem van een bladblazer of nog erger, de föhn van je vrouw (mannen op zekere leeftijd gebruiken meestal geen föhn), en je holt gillend van ellende naar oma. Maar daar is dus sprake van als je een elektrieke motorfiets hoort rijden. Rijden, want als ie stilstaat hoor je niks. Gadver. Je ruikt ook niks. Ook jammer. De uitlaatgassen van een echte motor, een echte petrol head kan niet zonder. Dat is rebels. Als ik zie dat mijn buurman in zijn neus staat te knijpen nadat ik mijn motor in de tuin gestart heb en hij mij met bloeddoorlopen ogen staat aan te kijken, dan weet ik dat ik op de goede weg ben. James Dean deed ook waar ie zin in had. Marlon Brando ook. Ik dus ook, voor zover de vrouw dat goed vindt tenminste. Bij een elektrieke motor, een vibrator op penlights, is van dit alles geen sprake. Saai. Tot gisteren dus.

Gisteren bezocht ik de Meet and Greet van het Facebook forum “de Motorrijder” in Nieuwkoop. Prachtig weer, prachtige lokatie aan het water, een terras helemaal vol met petrol heads. Het evenement was druk bezocht. Erg druk zelfs. Da’s mooi. Ik raakte er in gesprek met Marchel Bulthuis. Marchel is ondernemer en importeert onder andere de Energica Ego. De wat? De Energica Ego. Da’s dus zo’n elektrieke brommer. Ik had er nog nooit van gehoord. Wel van Brammo. Ook een elektrieke brommer maar die ziet er ook echt uit als een elektrieke brommer. Die had ik al eens in Utrecht op de Motor RAI zien staan. Ik ben toen snel doorgelopen. Marchel woont in Groningen en was op zijn Energica Ego (lastige naam) helemaal naar Nieuwkoop gereden. Het ding stond dus bij het terras geparkeerd. Ik had in eerste instantie helemaal niet door dat het een penlightmotor was. Er stond gewoon een bloedmooie sportfiets die ik nog nooit eerder gezien had. Dan raakt een mens nieuwsgierig. Emotie en zo. En toen bleek er ineens een kabel aan te hangen om de accu op te laden. Euhhhh…. Marchel legde me uitvoerig uit wat op dit moment de elektrieke stand van zaken is. Over oplaadtijd, actieradius, laadstations,  En de situatie in Europa op dit gebied. Dan blijkt dus dat de ontwikkelingen buitengewoon snel gaan. Overal is men bezig de infrastructuur in orde te krijgen. Met uitzondering van de Fransen die het, uiteraard, op hun eigen manier doen en maling hebben aan wat de rest van Europa als standaard bedacht heeft. De Fransen gebruiken stekkers die nergens op passen. Joh? Echt? Raar volk toch. Marchel noemt zichzelf ook een echte petrol head maar de Energica heeft zijn hart gestolen. Als ik ernaar kijk snap ik dat. Het ding blijkt waanzinnig te rijden en te sturen. Een koppel van honderdvijfennegentig newtonmeter, kom daar maar eens om bij een gewone motorfiets. En dat koppel heb je meteen vanaf stilstand, er valt dus serieus te gummen met de Energica. Da’s interessant. En er schijnt toch iets van geluid uit te komen als je erop zit. Alleen dat opladen. Maar volgens Marchel kan dat inmiddels in twintig minuten. Da’s een bak koffie met een croissant. En volgend jaar gaat Energica een naked bike met een accu uitbrengen. Marchel laat foto’s zien (bijgevoegd) en het ziet er veelbelovend uit.

Er is één probleempje: de prijs. Duur, heel erg duur. Iets van dertigduizend euries. Oef. Maar het heeft de toekomst. Denk ik. Benzine gaat eruit. Wanneer? Nou, het zal nog wel even duren. Maar die Energica, daar wil ik toch wel eens een ritje op maken. Heus.