Dag 9 – een rondje Frankrijk

Het werd gisteravond tegen twaalven toen ik mijn bed indook. Anneke en ik hebben de hele avond zitten bomen over van alles en nog wat en de tijd vloog om. Hartstikke leuk. We hebben meteen afscheid genomen want ik wil de volgende ochtend vroeg op pad en dus zie ik haar niet meer.

De wekker gaat om 06:00 uur, inpakken, opladen en om 07:10 vertrek ik uit Ochagavia. Het ontbijt heb ik overgeslagen. Dat kan pas vanaf 08:00 uur en dat is me nu te laat. Alles bij elkaar wil ik vandaag zo’n achthonderd kilometer naar het noorden waarbij de eerste honderd binnendoor over de Col d’Erroymendi. Voor de derde keer. Het wordt een pittige dag. Het doel is Avranche. Vlak onder Normandië.

Het is bewolkt maar niet koud. De doorwaaispullen zitten ingepakt. Vandaag rijd ik weer in m’n leren pak. Via inmiddels bekende wegen draai ik de Col d’Erroymendi weer op. Als ik boven de boomgrens kom kijk ik eens achterom…en zet de Triumph langs de kant en m’n helm af. Ik heb als eenling al geen reden om te lullen maar nu ben ik echt met stomheid geslagen. De bewolking waar ik zojuist onder vandaan kom hangt in de dalen en ik kijk er bovenop. Een wattendeken. De lucht is violetblauw en de zon straalt over de bergtop. Een fantastisch plaatje. Zie de foto’s. Ik rijd verder omhoog naar de top op vijftienhonderd meter maar stop nog een paar keer voor foto’s en filmpjes. Dan omlaag. En dan realiseer ik me dat ik natuurlijk door die wolken heen naar beneden moet en dan dus in de mist kom te rijden. Jawel. Tien meter zicht. Ik word nat. Miezer. Tsja. Da’s dan keerzijde van dit moois.

De Franse snelweg op. Tot een uur of twaalf houd ik grijs, grauw weer, zware bewolking met af en toe een spatje regen, eerder miezer. Ik vind het onvoldoende reden om mijn regenpak aan te trekken want met zo’n drieëntwintig graden is het zo slecht niet en serieus nat word ik ook niet. Ik zet de teller op 150 km/u, af en toe trek ik door naar rond de 170 en het schiet lekker op.

Er valt verder weinig te melden. Snelweg bonken is gewoon een saaie aangelegenheid. Of het zou dat akkefietje met die vervloekte tolpoort moeten zijn. Het is tegen enen, de zon schijnt inmiddels en het wordt warm. Ik sta al een tijdje te wachten in een rijtje bij de tol tot ik een poortje zie waar niemand voor staat. Ik wurm de brommer tussen de auto’s door en duik die poort in, kaartje in de automaat….wordt geweigerd. Pardon? Nog drie pogingen, niks. Blijkt dat veel creditcardpoorten motoren niet snappen. Zoveel begrijp ik uit de tekst op het display. Er staan ook verbodsborden maar die had ik natuurlijk even niet gezien. Inmiddels staan er vier auto’s achter me. Nou is mijn Triumph een handzaam ding en ik peddel dus gewoon achteruit langs de auto’s naar achteren. Dan zoek ik een rijtje bij een poort waar ik wél doorheen zou moeten kunnen. Zo’n poort die ook cash accepteert. Het is eindelijk mijn beurt. Kaartje wordt geslikt, dan mijn creditcard erin…snapt ie mijn kaart niet. Ik probeer opnieuw, zit mijn kaart klem. Geen beweging in te krijgen. Ze kunnen m’n zak opblazen (het pijpje hangt erbij), maar ik MOET die kaart terug! Dan een paar klappen op de noodknop. Een bandje. In het Frans. Pleurt op! Nog een paar klappen en dan klinkt er een stem van een echt mens. Opnieuw Frans uiteraard “Mon creditcard est un problème” gooi ik eruit. In één keer. Vloeiend! Ik krijg een stortvloed aan tekst terug, ik versta er geen moer van met mijn oorproppen in maar ik zie mijn kaart naar buiten komen. Yes! Dat is één. Dan prop ik er een briefje van twintig in en krijg een bulk aan kleingeld terug. Ook heel fijn. Maar de boom gaat open. Achter me staat inmiddels een rij tot aan Schiermonnikoog. Opzouten! Ik heb al verteld waar het pijpje hangt. Starten. Gas op. Wegwezen.

Ik zit nu in een hotel in Saint Brice En Cogles. Avranche is dertig kilometer verderop. Morgenochtend is het maar twintig kilometer naar die pukkel in zee waar je alleen met eb kunt komen: Le Mont St. Michel. Ik wil die molshoop even zien. Moet mooi zijn. Nee, ik ga niet met de motor over die weg er naartoe. Je zult zien, als ik dat doe wordt het direct vloed en zit ik er vast tot het weer eb is. Daar heb ik geen zin an. Anneke heeft me uitgelegd dat er aan het begin van die weg een getijdentabel staat. Maar geheid dat dat bij mij fout gaat. Bovendien moet ik morgen ook weer achthonderd kilometer stuffen. Dan ben ik thuis. Het zal wel laat worden.

Alle berichten toerweek Frankrijk

• Dag 1 – een rondje Frankrijk 19-6-2015
• Dag 2 – een rondje Frankrijk 20-6-2015
• Dag 3 – een rondje Frankrijk 21-6-2015
• Dag 4 – een rondje Frankrijk 22-6-2015
• Dag 5 – een rondje Frankrijk 23-6-2015
• Dag 6 – een rondje Frankrijk 24-6-2015
• Dag 7 – een rondje Frankrijk 25-6-2015
• Dag 8 – een rondje Frankrijk 26-6-2015
• Dag 9 – een rondje Frankrijk 27-6-2015
• Dag 10 – een rondje Frankrijk 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi boven de wolken 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col de Peyresourde 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Aspin 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – omhoog naar de Tourmalet 30-6-2015