Catalonië, in Marangea (2)

Ontbijt in Kniebis. Ik kom de eetzaal in en zoek naar het buffet waar ik alle ontbijtmeuk verwacht. Dat is er niet. Ik kijk een beetje verloren en dan komt oma naar me toe. Een hartstikke aardig mens dat er een beetje mee helpt. Ik schat haar dik in de tachtig. Ze doet haar best en nadat ik drie keer heb uitgelegd dat ik broodbeleg zoek, en dergelijke, snapt ze me en begrijp ik dat alles bij de tafel wordt gebracht. Het is een lieve schat. En inderdaad, er komt een Chinese dame aangeschuifeld die alles op mijn tafel zet. Ze kijkt erbij alsof ze het leven zat is. Ze mag er van mij best een eind aan maken, als ze me maar eerst even laat ontbijten. Het klopt. Alles wat ik wil hebben is er. Mooi. De Chinese dame slof weer weg. Ik wil schrijven “een stofwolk achterlatend”, maar dat is hier niet van toepassing.

De weersverwachtingen zijn nog steeds ruk en zo ziet het er ook uit buiten. Ik trek de motor de garage uit en trek meteen het regenpak aan. Regenen doet het nog niet maar lang zal dat niet uitblijven. Geen twijfel. Op de kamer heb ik het thermojack ook al in mijn motorpak geritst nadat internet me vertelde dat het buiten acht graden is. Om even over negen rijd ik weg. Het Zwarte Woud is prachtig. Ik heb er al diverse keren rondgereden en ik blijf het er mooi vinden. Prachtige wegen en prachtige natuur. Het is er ook heel erg groen. Geen idee waar dat door komt. De wegen zijn zeiknat en ik rijd op mijn gemak. Gummen is er niet bij maar ik vind het wel even goed. Tegen twaalf uur droogt de boel op en verschijnt de zon. Het betekent dat ik toch nog even de gelegenheid krijg om die nieuwe Dunlops te testen op de laatste restjes Schwarzwald Hochstrasse. En ik ben enthousiast. Dit rubber komt duidelijk sneller op temperatuur en geeft een subliem plakgevoel. Met dat vorige type dorst ik grotere hellingshoeken pas aan als de mussen dood van het dak vielen van de warmte.

Bij een benzinepomp pak ik een pauze. Ik sta in de volle zon met mijn regenpak aan en het is ineens echt warm. Uit enthousiasme bel ik Ollie even maar die neemt niet op. Dan maar niet. Weer op pad verlaat ik Duitsland en rijd ik boven Basel Frankrijk in. Frankrijk herken je direct. Frankrijk is gebouwd toen het begrip Planologie nog moest worden uitgevonden. Bedrijven in strakke high tech design naast een vuilstortplaats en een vergane boerderij van vier eeuwen oud, tegenover een trailerpark waar zigeuners wonen. Ik rijd langs een ruïne van een boerderij waar de laatste tweehonderd jaar niets meer aan gedaan is maar waar wel een strakke aluminium schuifpui in zit. Ik vind het geweldig. Het heeft meer sfeer dan die oersaaie Duitse stadjes waar werkelijk alles klopt en alles keurig en strak in de verf zit.

Een geblokkeerde weg. Afgesloten voor alle verkeer. Ik moet een omleiding volgen. Vrij snel gaat het een kant uit die tegengesteld is van waar ik heen wil. Ik gooi de brommer langs de kant en puzzel wat. Fuck het routeplan! Ik laat de TT de snelste route naar de eindbestemming berekenen. Het resultaat bevat tolwegen. Dat wil ik niet. Een nieuwe poging zonder tolwegen geeft me anderhalf uur extra reistijd. Dan lukt het me niet meer om om 15:00 uur naar de Formule1 op TV te kijken, wat ik in mijn hoofd had. Maar gezien de afstand is die haalbaarheid toch al twijfelachtig. Dan maar niet. Ik accepteer de extra reistijd en ga op pad. Eerlijk is eerlijk, de TT maakt er weer wat moois van. Ik krijg de prachtigste natuur en mooie wegen voor mijn kiezen. En weer flinke buien, dat ook. Dan gaat de telefoon. Ik schrik me de tandjes want ik verwacht in mijn helm geen telefoonrinkel. Ik kijk op het schermpje van de TT. Het is Ollie. Leuk. Ik weet het, met de moderne techniek kan tegenwoordig alles maar het is een vreemde gewaarwording, bellen terwijl je motorrijdt. Handsfree, uiteraard. Anders zou ik aan drie rijstroken niet genoeg hebben.

Om 17:00 uur rijd ik Marangea binnen, met 550 km extra op de teller. Een gat met tien huizen in de Jura, in de buurt van Geneve. Er is ook een B&B. Van een Hollandse eigenaar. Gevonden op internet. Hij geeft er schilderles samen met zijn vrouw. Ik schilder niet en ik ga het niet proberen ook. Ooit heb ik geprobeerd om te tekenen, toen ik een jaar of tien was, en dat was niks. Mijn ouders waren er destijds lyrisch over maar dat zijn alle ouders, als hun kroost een A4tje vol kleddert. Ik trapte er niet in. Van Gogh zou zich drie keer omdraaien in zijn graf als mijn gepruts in een lijstje zou worden gepropt. Marangea is een schilderachtig gehucht. In die zin klopt het. Prachtige oude huizen. Het is echt pittoresk. Tegen achten gaat de heer des huizes, laat ik hem Rembrandt noemen, de maaltijd opdienen. En daarna hopen dat ik wat beter slaap dan afgelopen nacht. Alhoewel, bij een benzinepomp heb ik een fles Jaegermeister gescoord. Motorrijders drinken Jaegermeister. En zij die dat niet doen snappen het niet.

Alle berichten Catalonië

• Op weg naar Catalonië 22-5-2016
• Op weg naar Catalonië (2) 30-5-2016
• Catalonië, in Kniebis (1) 19-6-2016
• Catalonië, in Marangea (2) 19-6-2016
• Catalonië, in Avrieux (3) 20-6-2016
• Catalonië, in Prullans (4) 21-6-2016
• Catalonië, in Caldes des Boi (5) 22-6-2016
• Catalonië, in Cellers (6) 23-6-2016
• Catalonië, in Solsona (7) 24-6-2016
• Catalonië, in Campdevanol (8) 25-6-2016
• Catalonië, in Rosas (9) 26-6-2016
• Catalonië, Viella (10) 27-6-2016
• Catalonië, Ochagavia (11) 28-6-2016
• Catalonië, Ochagavia (12) 29-6-2016
• Catalonië, naar huis (13) 1-7-2016
• Catalonië, naar Campdevanol (filmpje) 2-7-2016
• Pyreneeën, een stukje toeren met Arco en Bart (filmpje) 2-7-2016