Bal over
Het is dinsdagavond. De avond dat ons eigen cluppie, waar ik deel van uitmaak, gezamenlijk een balletje slaat. Het waait nogal en er gaat van alles mis. Er belanden regelmatig ballen op het veld naast ons. Dat schijnt normaal te zijn als je met dat racket bewegingen maakt die niet voorkomen in het instructieboekje. Waardoor je de ballen met de zijkant slaat. Dat lukt uitstekend. Ik heb het Federer nooit zien doen overigens. Misschien is het een optie waar hij wat aan heeft. Ik zal hem eens bellen. “Bal over!” roepen we naar de buren als het weer eens zover is. De buren zijn behulpzaam. Terecht want met zo’n racket kan je een beste tik uitdelen als je kwaad wordt. Op zeker moment liggen er drie tegelijk bij het verkeerde net. Meewarige blikken zijn ons deel. Je kan de gedachten van de gezichten aflezen. “Wat staan die grijze dakduiven nou te doen?” Dat weten wij dakduiven zelf ook even niet. Het wekt in ieder geval de nodige hilariteit op. De buurman roept of daar niet effe een stukkie over geschreven kan worden. Natuurlijk kan dat. Bij deze.
Toen ik net tennis speelde, nu twee jaar geleden, en ik voor de eerste keer “bal over!” hoorde roepen riep dat de nodige verbazing bij me op. Ik dacht, als je ze over hebt, koop er dan gewoon minder! Of neem er minder mee! Naïef, ik weet het. Maar ik had snel door wat er aan de hand was. Ik leer snel. Het is een gave. Behalve dat tennissen dan. Jazeker, het gaat steeds beter maar de weg naar Wimbledon is lang. En nu die Britten uit de Europese Unie stappen volgend jaar en prime minister May dan de grenzen dicht pleurt wordt het zelfs een opgave om alleen al dat eiland te bereiken. Via Ierland schijnt het altijd te kunnen, want hoe dat moet straks met die grens, daar zijn ze nog niet uit. Het is wel een bloedeind zwemmen. Dat wel. Op Wimbledon komt het fenomeen “bal over” niet voor. Dat wil zeggen: ik heb op TV nog nooit een bal van baan twee zien landen op het Centre court. Knappe jongen die dat voor elkaar krijgt. Maar mocht het kunnen dan ben ik nieuwsgierig. Kijken hoe Serena Williams daar op reageert. Waarschijnlijk gaat er dan nog een racket naar de gallemiezen.
Naast Tennisclub Capelle zit een korfbalvereniging. Je komt er altijd langs. Kan niet anders. Ook op weg naar huis. “Bal over” is in het korfbal een vereiste want een teamsport. Anders kan je die palen met korven net zo goed weghalen. Niemand die daar “bal over” roept. Zou iemand dat wél doen dan wordt ie vermoedelijk vriendelijk verzocht een andere sport te kiezen. Tennis bijvoorbeeld. Het is maar vijftig meter verder. Zo zag ik kortgeleden, toen ik naar huis reed, een pupillen-achttal (zo’n elftal bestaat uit acht, geloof ik, dus kan het nooit een elftal zijn) aan het werk. Een mannetje van misschien drie turven hoog probeerde die grote bal door die korf te mikken. Lukte niet. De bal kwam niet verder dan halverwege de paal. Het mannetje keek omhoog en ik zag hem denken: “kolere wat hoog!” En dat klopt. Vanuit zijn lengte gezien is het als een kleiduif vanaf de Euromast proberen te schieten. Ook onbegonnen werk. Er zitten geen kleiduiven op de Euromast maar daar gaat het nu even niet om. Het gaat om het idee. Uberhaupt lijkt korfbal mij een lastige sport. Zo’n korf aan zo’n paal…poeheeee. Basketballers hebben het stukken makkelijker. Die hebben zo’n bord achter die korf. Eitje. Of voetbal: zelfs drie palen en een heel net. Piece of cake. Maar bij korfbal moet die bal dus altijd precies op maat. Lastig.
Het drie-turven-mannetje blijft het dapper proberen. Tong uit de mond, mikken, gooien. Een doorzetter. Daar houd ik van. Ooit zien we die op TV terug. Als ze het uitzenden tenminste. Niet dat ik zo’n korfbal-adept ben. Helemaal niet eigenlijk, maar wat onze omroepen doorgaans aan sport uitzenden is tachtig procent voetbal. Daar kijk ik nooit naar. Sinds Eddie Pieters Graafland niet meer in de goal staat zal het me jeuken. Tenslotte ben ik toch maar doorgereden. Wij hebben het na “bal over” een stuk makkelijker. Nauwkeurig mikken is niet nodig. We geven gewoon die knikker een zaaier en nemen aan dat ie goed terecht komt. Zolang hij maar niet tussen de brandnetels beland. Bij al die andere ballen die ik daar de afgelopen maanden ben kwijtgeraakt.