Alweer een rondje Frankrijk – 7

Vandaag naar de kust. Naar de Cote d’Azur. Naar de hectiek van Fréjus. Assen-Jan, Angelique en ik opnieuw gezamenlijk. Omdat dat kan. En omdat dat prettig rijdt. Eerst een stukje Route Napoleon, wat nogal druk is, en dan ergens het binnenland in. En opnieuw een typische Maurice-route. Smal en slingeren. Een priegelweg. Vijftig km/u is al hard. Dat betekent geconcentreerd de binnenbocht houden als je de andere kant niet kunt zien. En dat kan je niet. Nooit, eigenlijk. En het moet langzaam want tegenliggers. Je wilt je brommer niet in de grille van een auto planten. Op de KTM is dat lage tempo niet fijn. Het betekent rommelen tussen de eerste en de tweede versnelling. Lage toerentallen. De twin is gewoon te sterk voor dit soort gepriegel. Maar met kunst en vliegwerk lukt het. Toch gaat het bijna fout als ineens die auto van de andere kant komt. Je rekent erop en toch schrik je. Ik kan er nog net langs sturen. Is dit gepriegel leuk? Sommigen vinden van wel. Ik schreef al eerder, ik prefereer wat meer ruimte.

We komen aan de kust. Een heerlijk windje. Inmiddels rijd ik in doorwaaijasje en spijkerbroek en dat bevalt uitstekend. Vanwege de drukte gaat het niet snel maar dan zie je tenminste wat. Een pontje, bijvoorbeeld. Niks bijzonders. Maar er komen twee golfkarretjes af. Golfkarretjes? Jawel. De weg doorsnijdt een golfbaan. Evenals een kanaal. Dan is een hole-in-one best knap. Het pontje zet de golfers over. En hun karretjes want lopen is rete vermoeiend. Dat wil je als fervent sporter niet. Gelukkig heb ik een helm op. Je zal zo’n bal tegen je kop krijgen! God wat een wereld.

Bij Frejus doen we een lunch aan het strand. Ik scoor een broodje. Eindelijk een normale lunch! Daarna verder door Frejus. Druk, druk, druk. Als we eindelijk de stad verlaten gaat het beter. Op die Peugeot na dan die dertig km/u ruim voldoende vind op die mooie slingerende pasweg met prachtig asfalt. De bochten zitten zo dicht op elkaar dat het verrekte lastig is om de file, die de eikel veroorzaakt, in te halen. Maar het lukt me. Meneer Peugeot blijkt rijdend een telefoongesprek te moeten voeren. De man heeft waarschijnlijk een goed hart. Het zou alleen gekookt op z’n rug moeten hangen. Eindelijk de lul voorbij heb ik de weg voor mezelf. Mijn reisgenoten ben ik in het strijdgewoel kwijtgeraakt. Jammer.

Over de rest valt weinig te melden. De natuur is prachtig. Ik heb nu alle rust en ruimte en ik geniet er van. Ergens zie ik een mooi plekje met een fantastisch uitzicht  Ik zet de brommer langs de kant en ga in het gras liggen. Het scheelt weinig of ik val in slaap  Vakantie. Toch?

Rond half vijf rijd ik Castellane binnen. Weer een rit gedaan. Morgen vertrekken we van deze lokatie en gaan we voor een paar dagen naar Valberg. Een skioord. Het ligt niet ver van Castellane. Nee, we gaan niet skiën. Ik heb het geprobeerd maar ik kreeg die dingen niet in m’n tanktas. Zonde. De weersverwachtingen zijn matig voor de komende week  We gaan het zien.

Alle berichten Rondje Alpen met MoorMotor

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.