Alleen naar de Pyreneeën – dag 14. Terug in Frankrijk
Camping bij Ripoll. Zeven uur in de ochtend wakker. Da’s nogal vroeg maar ik ga er toch maar uit vanwege sanitaire verplichtingen. De tent is zeiknat. Niet van de regen, van de dauw. Ik zie blauwe lucht. Het belooft een mooie dag te worden. Maar de camping zit aan de schaduwkant van de berg, dus het gaat even duren voordat het tentje droog is. Over camping gesproken, het ding waar ik nu zit stelt niks voor. Op de website denk je: “wauw!” maar in het echt is het een opgelapte boerenbende. Er is gelukkig sanitair en douches die werken, met warm water, maar een blind paard kan er geen schade aanrichten. Tegenvaller. Toch maar inpakken. Dat doe ik op het dooie gemak. Twee bakjes koffie. Beetje internetten. Om negen uur rijd ik weg. Keurig op tijd. Het doel is Leucate aan zee, in Frankrijk. Oh, dan is het Leucate sur Mer.
Er is wél een dingetje. Banden. Zoals zo vaak met dit soort weken. Om geen gezeik te hebben heb ik een week vóór vertrek de (nog lang niet versleten) achterslof eraf gehaald (bewaard in de schuur) en een gloednieuwe eronder laten leggen. Inmiddels ben ik nu twee weken en haast vierduizend kilometer verder en de achterband oogt nu half versleten. Dat zou dus netjes uitkomen. Maar gisterenavond dacht ik: “laat ik eens naar de voorband kijken”. En wie schetst mijn verbazing, die zit op de slijtnokken. Dus vrijwel oppelepop. Dat had ik werkelijk niet verwacht Ik doe ruim twee keer zolang met een voorband als met een achterband en ik had ingeschat dat die voorslof dit feest makkelijk zou redden. Niet dus.
Ik zie snel een pomp en denk ondertussen na over die voorband. Ik tank de motor af en neem meteen een pakje Donuts en de verplichte Twix mee. Da’s ontbijt en lunch. Een kwartiertje verder zie ik een keurige Spaanse Aire en gooi de boel aan de kant om een Donut weg te werken en wat te drinken. Die voorband, dus. Op Google zoek ik een KTM dealer die leuk in mijn schema past. Dat schema betekent terug naar Frankrijk, naar het Noord-Westen. Ik wil weer naar camping Moto in de Dordogne. Daar zou het nu toch eindelijk droog moeten zijn. Ik wil dus een KTM dealer ergens tussen Leucate en de Dordogne. Die blijkt er te zijn! In Albi. Op ongeveer drie uur rijden vanuit Leucate. Ik bel ze en houdt Google Translate paraat. “Parlez vous Anglais?” “Non”. Ik gooi met hulp van Google en mijn oude school-Frans er wat zinnige teksten uit. Ik wil een nieuwe Michelen Road 5 voorband. Of ze die hebben? De man gaat kijken. Jawel! Zou die morgenmiddag gemonteerd kunnen worden? De man gaat plannen. Jawel! Om 14:00 uur. Top. Dus morgen ga ik vanuit Leucate naar Albi, bandje monteren en op een half uurtje vanuit Albi heb ik via Google een aardige camping gevonden die beweren open te zijn. Klinkt als een plan.
Na dit alles goedgemutst weer op weg. Prachtig weer. Doorwaai pak aan. Magnifieke omgeving. Diepe dalen, mooie kloven, veel bossen, slingerende wegen. En met die achterband in gedachte die nog even mee moet besluit ik de rijstijl aan te passen. Ik doe het pianissimo. Gelijkmatig rijden. Weinig gas geven, weinig remmen. Honderd is hard zat. Het gaat super relaxed en ik vind het eigenlijk helemaal prima.
Ik beland onder andere op de D-618 waar bordjes “Route des Cols” langs staan. Het is een gigantische slingerweg met honderden bochten, bochtjes, haarspeldbochten en nauwelijks één recht stuk. De weg is vrij netjes geasfalteerd maar ze hebben nagelaten de boel glad te strijken. Het is een stuiterbak. Van begin tot eind. Met de demping op standje “Comfort” is het redelijk te doen. Er komt geen eind aan. Het kost meer dan een uur. Maar… de omgeving is fenomenaal. Prachtige vergezichten over valleien en berghellingen. En ik houd vast: weinig gas geven, weinig remmen, gelijkmatig rijden. In deze omgeving is dat best een uitdaging en soms heb ik toch de remmen nodig, maar over het algemeen is het een geinige manier van rijden. Het benzineverbruik daalt naar 1:17. Ook leuk. Dat de temperatuur naar vijfendertig graden oploopt is dan weer minder. Die Putting heeft altijd wat te zeiken!
Op weg naar Leucate passeer ik Barcaret. Daar hebben wij, lang geleden, met een toercaravan op een camping gestaan. Ik kom ook langs het meer waar ik ooit, lang geleden, met een klein surfplankje de Mistral getrotseerd heb. Herinneringen. Toen we nog jong en onbedorven waren. Ik arriveer in Leucate. Het is half twee in de middag. Verschillende campings. Ik beland voor de poort van een Camping Municipale. De Reception gaat pas om drie uur open. Hmmm…. Ik zie een bar/restaurant op de camping… en een wandelpoortje. Daar past de KTM doorheen. Zodoende draai ik toch de camping op, parkeer voor het restaurant en scoor een Saucisse met Pommes. De Municipale heeft geen zwembad. Op Google vind ik een camping op tien minuten met wél een zwembad. “Le Fun” heet het ding. Alleen voor de naam al moet ik erheen. Bij de Reception moet ik nog een kwartier wachten tot ie opengaat maar daarna gaat het vlot. Ik vind een plekje in de schaduw. Alles rotsgrond. Is weer eens wat anders.Tentje overeind, ik krijg de rotspennen met een hamer de grond in, zweten als een pakkendrager, zwembroek aan, plons. Het zwembad heeft water als lauwe zeik. Bah. Het verfrist nauwelijks maar het is beter als niks. Die Putting heeft altijd wat te zeiken!
Camping Le Fun is een prachtige camping met alles erop en eraan. In Juli en Augustus dan. Daarbuiten is de bar ‘s-middags slechts tweeënhalf uur open en idem de kampwinkel die vrijwel leeg is. Het sanitair is wél de hele dag beschikbaar en is van zo’n kwaliteit dat ik thuis ook wil hebben. Omdat ik dus niks aan die kampwinkel heb sjouw ik de hete kleding weer aan en brommer naar een Carrefour op tien minuten rijden. Ik vind weer eieren, kipfilé en nog wat makkelijk spul om door te slikken. Top. De eieren zijn uiteraard weer te groot voor mijn superdeluxe eierdoosje. Als ik straks weer thuis ben ga ik even praten met die ontwerper. Ik wil graag weten welke kippen hij precies in gedachten had toen hij dat doosje in zijn CADCAM-programma had staan.
Maar… ik heb gegeten en da’s prettig. Zo meteen even die douches testen. Of, ik wacht misschien nog even. Met die eenendertig graden in de schaduw op dit moment kan ik een uur later wéér douchen.
