Proefdraaien

Weer op pad. Pasen. Best vroeg voor een motorweekend eigenlijk maar ja, schitterend weer! Geen moeilijke fratsen: gewoon naar Luxemburg. Met een tentje. Dat had ik nog van vorig jaar toen ik met Adrie Spanje onveilig maakte. Er is nog een tweede reden voor dat tentje en dat zijn mijn plannen voor juni. Dan wil ik opnieuw een paar weken op pad. Inderdaad: met die tent. Het is goed om weer even te oefenen.. Het plan is om 2e paasdag Luxemburg in de rondte te rijden en dan is Vianden een mooi startpunt. Dat ligt halverwege. Op Google Maps een camping gezocht. Die vind ik bij Körperich, net over de grens in Duitsland. En daar staat nu mijn tent. Met mij ernaast. Camping Gaytal. Dit verhaaltje tik ik in de zon. Nu nog wel. Maar ik verwacht dat als die gele knikker achter de horizon zakt het snel koud wordt. Daar heb ik rekening mee gehouden. Afwachten.

De reis naar Gaytal doe ik vrijwel geheel binnendoor. Om negen uur rijd ik de straat uit. Blauwe lucht en zon. Maar nog wel fris. Over de Nederlandse N-wegen valt niet veel te vertellen. Saai, recht en doorgetrokken strepen. Gelukkig weinig verkeer dus ik schiet lekker op. Ergens achter Arnhem de grens over, Duitsland in. Ook dat is niet heel bijzonder. Na twee moordaanslagen overleefd te hebben draai ik de Eifel in. Moordaanslagen? Automobilisten die druk zijn met hun mobiel en dan uiteraard niet door de voorruit kijken. Ik zie ze slingerend op mijn weghelft mij tegemoet komen en ik moet het oplossen. Fijn volk. Ooit was er een tijd dat Duitsers erg goede automobilisten waren. Ooit.

Van de ellende van vorig jaar in de Eifel, met die overstromingen, zie ik niet veel meer. De verschillende Umleitungen zullen ermee te maken hebben. Maar het blijft mooi rijden. Bij Monschau is het druk, zoals altijd, maar eenmaal Monschau voorbij keert de rust terug. Nee, Monschau zelf ga ik niet in. Ik ken het nog van een vorig bezoek. Leuk stadje, maar nu even niet. Het gebied net ten oosten van Luxemburg is schitterend en eigenlijk ken ik het nauwelijks. Vermoedelijk ook omdat het pas April is is het er gewoon stil. Ik beland op een paar prachtige stuurwegen die ik geheel voor mezelf heb.

Tenslotte draai ik Körperich in en vind ik de camping. Een ding met veel stacaravans en een paar veldjes voor toerders. Zoals ik. Er is een verwarmd zwembad maar daar heb ik nog even geen zin in. Ik krijg een magneetkaart voor de slagboom. Ik zet de KTM ervoor, pak de kaart, houd hem voor de kast, boom keurig omhoog, ik berg de kaart op, wil de motor naar voren rijden… boom dicht. Ja hallooooo, zó snel ben ik niet ja! Ik doe geen tweede poging. Ik rijd de brommer om de boom heen, door het gras, klaar. Het tentje opzetten en spullen erin mikken is met vijftien minuten gedaan. De stroom doet het ook.

En nu? Er is een restaurantje en ik prop er een schnitzel in. Duits. Dat is groot, veel en alles begraven onder de saus. Het zal me jeuken. Voer is voer. Zelf koken? Zoals Adrie vorig jaar? Ik heb met het idee gespeeld. Ik speel er nog steeds mee. Waarschijnlijk blijf ik ermee spelen. Ik heb niks met koken. Het interesseert me niet. Ik heb een elektrieke waterkoker bij me. Zodat ik koffie kan zetten. Dat is toch al heel wat? Bij de meeste bemande benzinepompen is wel iets eetbaars te vinden. Omkomen van de honger doe ik vast niet. Met een beetje goede wil is een reep Twix reuze culinair. Vind ik.

De zon begint achter de horizon te zakken. Ik heb mijn e-Reader, mijn muziek, een laptop….komt helemaal goed.