#09 – Odda overhoop gehaald voor een pan
Donderdag 15 juni.
Electriciteit is een dingetje. Geen stroom bij het tentje. Alleen de campers hebben een kabel in een paal zitten. Die zijn niet voor tentgangers zoals ik bedoeld. Een gemeenschappelijke ruimte heeft acht stopcontacten maar met al die campinggasten moet je op je beurt wachten. Maar uiteindelijk lukt het. Ik ontdek nog een paar stopcontacten in de wasruimte. Met mijn stekkerdoos erin kom ik een heel eind. Improviseren is het toverwoord.
Op pad voor een nieuwe pan. Google Maps laat op een kilometer een winkel zien waar ik geluk zou moeten hebben. Rijden. De winkel is snel gevonden maar binnen vermoed ik: “dit gaat hem niet worden”. Ik vraag de cassiëre om hulp. “I am looking for a cooking pan. To boil water in, for example”. De cassiëre kijkt me glazig aan. Met handen en voeten snapt ze uiteindelijk wat ik wil. Maar nee. Niet in deze zaak. Dan wordt ze inventief en pakt haar telefoon voor Google Maps. Uiteindelijk vindt ze wat ze zoekt terwijl ondertussen tientallen berichten naar binnen pingen. Er vormt zich een rijtje bij de kassa. Ik denk: “opzouten. Ik moest me ook zojuist aan jullie snelheden houden, met je dertig km/u in het hele gat, dus nou wacht je maar even op mij”. Ze toont me een zaak. Prima. Ik dank beleefd en ga weer op pad. Op zeker moment laat Google zien dat ik ongeveer naast de winkel sta. Oh? Waar dan. Motor parkeren en lopen. Een rondje. Nog maar een rondje. Volgens Google ben ik er. Ja joh! Ik loop een willekeurige winkel in en vraag bij een cassiëre. Die legt me uit hoe het zit. De winkel die ik zoek zit in een soort van bedrijfsverzamelgebouw. Je moet het even weten.
Ik vind de winkel maar binnen vermoed ik: “dit gaat hem niet worden”. Ik vraag de cassiëre om hulp. Het spel herhaalt zich. Google Maps. En weer op pad. Maar nu vind ik de zaak vlot. Naar binnen. Ja, dit zou weleens kunnen lukken. Kampeerartikelen. Onder andere. Onder ontzetten veel andere! Geen zin om te zoeken en ik stap meteen naar de cassiëre. Cassiëres zijn helemaal mijn ding vandaag. Deze ziet er appetijtelijk uit. Maar ik heb slechts een eenpersoons slaapzak dus ik zet boze gedachten meteen uit mijn hoofd. Alhoewel? Misschien kan ze wél koken? Ze stapt meteen naar een rek met pannen. Top! Alleen, ik heb de keuze uit een lichtgewicht combiset met acht onderdelen. Waaronder een pan. Het spul past slim in elkaar. Veertig euries. Ik vraag of ze nog iets anders heeft? Neen. Ik kies de slimme combiset met acht onderdelen. In de hoop dat het de komende tijd in mijn topkoffer past. Maar ik besluit meteen, dan gooi ik wat andere meuk weg. Moet lukken.
Het is rond twaalf uur als ik weer terug op de camping ben en ik eindelijk mijn geplande rondrit kan maken. Weer op pad. Het is strakblauw en zevenentwintig graden. Ik kook mijn zwarte Goretex jas uit. Doorwaaijack? Cooljack? Allemaal thuis gelaten. Hallo! Ik ging naar Noorwegen ja! Hier is het altijd koud en regenachtig! Maar nu dus even niet. Na een uur lang rijden met water rechts en prachtige bergen links, waar ik helaas niet omhoog kan, besluit ik: omdraaien. Ik houd dit even voor gezien. Dus rijd ik opnieuw een uur lang met water links en bergen rechts. Schitterend! Het ligt aan mij! Excuus. Ik verveel me soms wat snel.
Terug in Odda besluit ik de opgang naar de Trolltunga te rijden. Dat is eigenlijk waarom het gaat in Odda: de hike. Ik vind de opgang en die is prachtig. Haarspeldbochten omhoog door een geweldige vallei totdat ik tenslotte op een parkeerterrein beland. Vanaf hier kan ik niet verder en dat wist ik al, want voorbereid. En weer omlaag.
Weer terug op de camping houd ik het rustig. Uitzoeken hoe ik dat met die slimme combiset ga doen. Dit stukje schrijven. In de gemeenschappelijke ruimte want mijn laptop heeft stroom nodig. Naast me ploft een man neer. Zuchten en blazen want heet. Ik schiet in de lach en begin in het Engels een praatje. Aardige vent. “What country are you from?” Ik vertel het. “Ahhhh…. Hollander. In het Nederlands verder?”. Het blijkt een Belg die in Oostenrijk woont. We babbelen gezellig heen en weer.
Topdag.
